Μωρέ τι στέκεις μαραμένη
μωρ Αλεξάνδρα;
Αχ τι στεκεις κλα μωρέ –κλαμένη,
μωρέ κλαμένη;
Μην είσ’ απ’τον αγέρα
μωρ’ Αλεξάνδρα;
Αχ μην είσ’ απ’ την μωρέ απ’την δροσιά,
απ’ την δροσιά;
Δεν είμ’ απ’ τον αγέρα
βρε λεβέντη.
Αχ δεν είμ’ απ’ την μωρέ απ’ την δροσιά,
απ’ την δροσιά.
Μον’ ειμ’ από τ’εσένα
βρε λεβέντη.
Αχ που πας στη ξε μωρε στη ξενιτιά,
στη ξενιτιά.
Θέλεις το βράδυ έλα
βρε λεβέντη.
θέλεις το δειλινό
στη ξενιτιά.