Το κρασί δε με μεθάει όσο και να πιω
κράσο πίνω κι είμαι εντάξει όπου κι αν βρεθώ
το πρωί σαν κολατσίσω πίνω μιαν οκά
κι άλλη μια το μεσημέρι θέλω τακτικά
Τέσσερις μισές το βράδυ πρέπει για να πιω
να \`ρθω να σου πω γκρινιάρα πόσο σ’ αγαπώ
Δεν ειν’ πολύ, όχι! δεν ειν’ πολύ
κάνω κέφι και πετάω σαν το πουλί
Τα κορόιδα που δεν ξέρουν να γλεντήσουνε
θέλνε με τις λουκουμάδες να μεθύσουνε
και στο δρόμο σαν με δούνε, με πειράζουνε
κράσο ο ένας, κράσο ο άλλος μου φωνάζουνε
Μα εγώ θα πίνω κράσο κούκλα μου χρυσή
δεν φοβούμαι για να σκάσω από το κρασί
Δεν ειν’ πολύ, όχι! δεν ειν’ πολύ
κάνω κέφι και πετάω σαν το πουλί