Ο Δερβίσης και Ρίτα

Για την απονιά σου Άννα
δερβισάκι θα γενώ
στις ταβέρνες θα γυρίζω
τον καημό μου να ξεχνώ

Βρε μπερμπάντη μου τσαχπίνη
ζούλα μου την κοπανάς
σαν τρακάρεις καμιάν άλλη
ίσια εσύ την αμολάς

Όρκο στο λουλά σου κάνω
άλληνε δεν αγαπώ
Άννα μου καλέ μου σ’ το είπα
θέλεις να σ’ το ξαναειπώ

Βρε μπερμπάντη με τουμπάρεις
και δική σου θα γίνω
με τους όρκους που μου κάνεις
αρχινώ να συμφωνώ

Κούκλα μου θα σε φωνάζω
ταίρι μου σαν θα γενείς
θα πονώ θ’ αναστενάζω
Άννα μου όταν πονείς

Με κατάφερες δερβίση
να με κάνεις ταίρι σου
το λουλά να σου φουντώνω
να περνάς το ντέρτι σου