Table of Contents

Ἀπὸ τὸ πάρκο στὴ Μυροβόλο τὸ μηχανάκι ἀστράφτει στὸν ἥλιο,
ἀντανακλᾶ τὸ χαμόγελό σου καὶ μὲ διαλύει στὸ φῶς.

Τ᾿ ἀχτένιστα μαλλιά σου, καλέ μου, χθὲς ἦταν καλοχτενισμένα
δείχναν πὼς θὰ παχύνεις
κι οἱ μπότες, ποὺ δὲ φορᾶς ποτέ σου, εἴχανε γίνει σύμβολο.

Ἕνα φιλάκι, δὲν εἶναι δράμα, μὴν τὸ παιδεύεις μὲ τόσες ἰδέες·
Ἔτσι ἀπὸ δράμα σὲ δράμα ξεπέφτεις καὶ ἐπανάσταση πάλι ζητᾶς.

Πὲς τοῦ μπαμπά σου ὅταν σὲ φιλάει νὰ μὴ φοράει τὰ μαῦρα γυαλιά,
γιατὶ σκιάζουν τὰ ὡραῖά σου μάτια καὶ μὲς στὴ σκιά τους
τοὺς ἄλλους κοιτᾶς.

Ἀπὸ τὸ πάρκο στὴ Μυροβόλο τὸ μηχανάκι ἀστράφτει στὸν ἥλιο,
ἀντανακλᾶ τὸ χαμόγελό σου καὶ μ᾿ ἐκτινάσσει στὸ φῶς.