Ελένη Ελενάρα μου
εσύ είσαι η μπαρμπουνάρα μου
κι αν δε σε αποκτήσω
τι μ’ ωφελεί να ζήσω.
Με άλλους παίζεις και γελάς
και μένανε με παρατάς,
σκέψου και συλλογίσου
τα νιάτα μου λυπήσου.
Τη μάνα σου τη μάισσα (2)
θα \`ρθω να την μεθύσω, (2)
να πέσει ν’ αποκοιμηθεί
να σε γλυκοφιλήσω.
Για να σου πω τον πόνο μου
Ελένη ζηλεμένη μου
πο’ \`χω στα σωθικά μου
και καίει την καρδιά μου.
το καλύτερο τραγούδι του Αντώνη Νταλγκά. Ηχογραφήθηκε το 1930, Ερμηνεύει ο Γρηγόρης Ασίκης. Τσιφτετέλι. Ορχήστρα με ούτι (Γρηγόρης Ασίκης), βιολί (Δημήτρης Σέμσης) και κιθάρα (Κώστας Σκαρβέλης;). Υπάρχουν άλλες δύο εκτελέσεις με τον ίδιο τον Αντώνη Νταλγκά του 1930, με τίτλο “ΕΛΕΝΗ ΕΛΕΝΑΡΑ” δίσκος ODEON και “ΕΛΕΝΑΡΑ” δίσκος Columbia Αγγλίας. Στην πρώτη και τρίτη προσφώνηση ακούγεται η φωνή του Γρηγόρη Ασίκη, στη δεύτερη η φωνή του Δημήτρη Σέμση.