)
Αχ κάτω στις μαυροθάλασσες λεβέντω μ’ ,
στις πράσινες λιμνούλες, λεμονιά με τα λεμόνια
στις πράσινες λιμνούλες, λεμονιά με τα λεμόνια.
Αχ ράζουν καράβια τούρκικα λεβέντω μ’ ,
ράζουν και τα ρωμέικα, λεμονιά με τα λεμόνια
ράζουν και τα ρωμέικα, λεμονιά με τα λεμόνια.
Ωρε τα τούρκικα ήσαν δεκαοχτώ λεβέντω μ’ ,
και τα ρωμέικα δέκα, λεμονιά με τα λεμόνια
και τα ρωμέικα δέκα, λεμονιά με τα λεμόνια.
Ωρε κι αρχήνισαν τον πόλεμο λεβέντω μ’,
απ’ το πρωι ως το βράδυ, λεμονιά με τα λεμόνια
απ’ το πρωι ως το βράδυ, λεμονιά με τα λεμόνια.
Αχ και νίκησαν τα τούρκικα λεβέντω μ’ ,
και πήραν τα ρωμέικα, λεμονιά με τα λεμόνια
και πήραν τα ρωμέικα, λεμονιά με τα λεμόνια.
/ Ένα πάρα πολύ παλαιό τραγούδι τύπου “στα τρία”, της περιοχής της Θεσπρωτίας και πιο συγκεκριμένα από την περιοχή της Παραμυθιάς, το οποίο αναφέρεται σε μια ναυμαχία Ελλήνων και Τούρκων, στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Για την πατρότητα του τραγουδιού “ερίζουν” δύο χωριά της περιοχής. Το ένα είναι η Αγία Κυριακή Σουλίου (παλαιό Πόποβο), το άλλοτε κεφαλοχώρι της περιοχής, σήμερα σχεδόν έρημο. Το άλλο χωριό που ενδεχομένως να γέννησε αυτό το τραγούδι είναι η Κρυσταλλοπηγή Παραμυθιάς (παλιά Σέλλιανη). Το απλό, αλλά κοινό σε όλη την Ήπειρο και πολύ παλιό μοτίβο “στα τρία”, δείχνει ότι πρόκειται για ένα τραγούδι τα ίχνη του οποίου χάνονται πίσω στο χρόνο./