Τρία πουλάκια κάθουνταν
στης Νιάουστας το κάστρο Μακρινίτσα μου, καημό πο'χει η καρδίτσα μου
Το'να τηρά τα Βοδενά
τ'άλλο τη Σαλουνίκη Μακρινίτσα μου……
Έναν μιλώ αμάν κι άλλον μιλώ αμάν βράδιασε και πού θα μείνω (2)
Του τρίτου του μικρότερου
μοιριολογάει κι λέει μα τον ουρανό, μάνα μ' κορμί που τυραννώ
Μας πάτησαν, μας χάλασαν τη Νιάουστα
Μας πήραν τις γυναίκες μα τη θάλασσα κορμί π'αγκάλιαζα
Έναν μιλώ….
Πήραν μανα- κι αμάν αμάν -δες μι πιδιά
κι πιθιρές μι νύφες Μακρινίτσα μου….
Πήραν κι μια κι αμάν αμάν αρχόντισσα
κι μια κυρά μιγάλη Μακρινίτσα μου…
Έναν μιλώ…
\newpage