Μας ήρθε η άνοιξη πικρή
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Το καλοκαίρι μαύρο, μας ήρθε κι ο-
μας ήρθε γιέ μου - κι ο χινόπωρος.
Μας ήρθε κι ο χινόπωρος
κυρά Φραγκούλαινα.
Πικρός φαρμακωμένος, οι κλέφτες κα-
μωρέ οι κλέφτες -κάνουν γιε μου, σύναξη.
Οι κλέφτες κάνουν σύναξη
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Αυτοί οι Νταβελαίοι πατήσανε-
μωρέ πατήσανε γιέ μου - τρία χωριά.
Πατήσανε τρία χωριά
κυρά Φραγκούλαινα.
Τρία κεφαλοχώρια, τη Βίτσα, το-
τη Βίτσα γιέ μου- το Τσεπέλοβο.
Τη Βίτσα, το Τσεπέλοβο
μωρ' Μπουλονάσαινα.
Το έρημο Σκαμνέλι, πήραν μανα-
πήραν μανάδες γιέ μου - με παιδιά.
Παραδοσιακός αργός χορός από τα Ζαγοροχώρια στα Ιωάννινα που χορευόταν κυρίως από γυναίκες σε ανοιχτό κύκλο και με λαβή από τις παλάμες και λυγισμένους τους αγκώνες. Πρόκειται για ιδιότυπο χορό σε 5σημο ρυθμό. Αναφέρεται στην αρπαγή της νύφης του γιατρού Δ.Φραγκούλη με το παιδί της Θεοφάνη, πέντε χρονών από τη συμμορία του Αποστολάκη το 1880. Τα πρώτα χρόνια το τραγούδι δεν χορεύονταν αλλά ήταν πένθιμο. Διαρθρώνεται κι αυτός σε δύο κινητικά μοτίβα, που διαχωρίζονταν και με τρεις επιτόπιες κινήσεις.