Ο Δενδρολίβανος

dendrolivanos

Καημένε δεντρολίβανε
κανείς νερό δε σου βανε.

Κανείς δε σου βανε νερό
κι ήρθα και σ εύρηκα ξερό.

Και σ άφησα να μαραθείς
απάνω π άρχισες ν ανθείς.

Σε φίλο σ άφησα πιστό
μα σ άφησε απότιστο.

Κι οι κοπελιές στη γειτονιά
σου φέρθηκαν με απονιά.

[Δεν σε ποτίσαν μια φορά
κι είναι τα φύλλα σου ξερά.

Πάνε δυο χρόνια που λειψα
κι ο δεντρολίβανος διψά.