Να \`ξερα η περδικούλα μου
το βράδυ που νυχτώνεις
αμάν βρέχει ο Θεός δε βρέχεσαι
χιονίζει δεν παγώνεις.
Κατέβα η περδικούλα μου
κάτω να ξεχειμάσεις
άχι που σου \`χω μόσχο να λουστείς
κρεβάτι να πλαγιάσεις.
Κρεβάτι έχω τα έλατα
και μόσχο το χορτάρι
άχι κι έχω την Πούλια συντροφιά
τ’ άστρι και το φεγγάρι.